ഭൌതീക മാത്രമായ ചില്ലറ ലാഭങ്ങൾക്ക് വേണ്ടി
ശാശ്വതമായ ഇഹപര ജീവിത യാധാര്ത്യങ്ങളെ നഷ്ടപ്പെടുത്തെരുതെന്ന ഉപദേശത്തോടെയും.
വായിക്കുക എന്നത്
ഇസ്ലാമിക കര്മശാസ്ത്രത്തിന്റെ നിര്ബന്ധം-വാജിബ്, നിഷിദ്ധം-ഹറാം, ഐഛികം-മന്ദൂബ്,
അഭികാമ്യം-മുസ്തഹബ്ബ്, അനഭിലഷണീയം-മക്റൂഹ് എന്നീ പഞ്ച സംജ്ഞകളില് ഏതിലാണ്
പെടുന്നത്? നിര്ബന്ധമെങ്കില് അത് സാമൂഹിക ബാധ്യതയോ വൈയക്തിക ബാധ്യതയോ?
അല്ലാഹു നിങ്ങൾക്ക് കച്ചവടം
അനുവദിക്കുകയും പലിശ നിഷിദ്ധമാക്കുകയും ചെയ്തിരിക്കുന്നു- വി.ഖു
കച്ചവടം സേവനമാണ്, കച്ചവടത്തിൽ ലാഭം മാത്രമാണ്
ലക്ഷ്യമെങ്കിൽ അത് പലിശയാണ്.
പലിശ ( ലാഭം ) ഇടപാടുകാരോട് സന്ധിയില്ലാ
സമരമാണ് ഖുർ ആൻ പ്രഖ്യാപിച്ചിട്ടുള്ളത് വിട്ടു വീഴ്ചയില്ലാത്ത് ശിക്ഷയും മുന്നറിയിപ്പും
ഖുർ ആൻ നൽകിയിട്ടുണ്ട്. കാരണം എന്തുകൊണ്ടെന്നാൽ പലിശ ഇടപാട് ( ലാഭം മാത്രം കണക്കാക്കിയുള്ള
) ഏറ്റവും ഗുരുതരമായ തെറ്റും ഏറ്റവും ഉപ്ദ്രവകരമായ കുറ്റവുമാണ്. മാനസികവും സാബത്തികവുമായ
ഒട്ടേറെ വിനകൾ അത് ഉൾകൊള്ളുന്നു എന്നതാണ് കാരണം അതുകൊണ്ടു തന്നെ പലിശയെ അതിന്റെ എല്ലാ
ഇനങ്ങളോടും ( കച്ചവടമാകം, തൊഴിലാകാം , ഉദ്യൊഗമാകാം , ഭരണ നിർവഹണമാകാം, ) കൂടി ഖുർആൻ
നിരോധിച്ചിരിക്കുകയാണ്. പലിശ വാങ്ങുന്നവനും
കൊടുക്കുന്നവനും അതിന്ന് വേണ്ടി സാക്ഷി നിൽക്കുന്നവനും അതിന്നു വേണ്ടി കൂട്ടമായും ഒറ്റയായും
പ്രവർത്തിക്കുന്നവൻ ശിക്ഷയിൽ സമന്മാരാണ്.
പലിശ അപഹരണവും ചൂഷണവുമാണ്, എന്നത് പോലെയാണ്
സേവനമാനോഭാവമില്ലാത്ത ലാഭക്കൊതിയുള്ള കച്ചവടങ്ങളും ( വ്യാപാരങ്ങളും ).
പലിശ ഭക്ഷിക്കുന്നവനെയും അത് ഭക്ഷിപ്പിക്കുന്നവനെയും
അത് രേഖപ്പെടുത്തി വെക്കുന്നവനെയും അതിന്റെ സാക്ഷികളെയും ( കൊടുക്കുന്നവാണോ , വാങ്ങുന്നവനൊ,
തോഴിലെടുക്കുന്നവാണോ , എഴുതുന്നവനോ ) , ശാപം ബാധിക്കുന്നതാണ്, അവർ കുറ്റത്തിൽ പരസ്പരം
സമന്മാരാണെന്ന്
കൊടുക്കുന്നവനാകട്ടെ , വാങ്ങുന്നവനാകട്ടെ തോഴിലെടുക്കുന്നവനാകട്ടെ , എഴുതുന്നവനാകട്ടെ , അരുതന്നെയാനെങ്കിലും അതിനു
ലാഭമോ കൂലിയോ മാത്രമാണ് , ലക്ഷ്യമെങ്കിൽ അതും പലിശയും ഒന്ന് തന്നെയാണ് .
അറിഞ്ഞുകൊണ്ട് ഒരാൾ ഭക്ഷിക്കുന്ന ഒരു പലിശ ദിർഹം മുപ്പത്തിയാറ് തവണ വ്യഭിചരിക്കുന്നതിനേക്കാൾ ഗുരുതരമാവുന്നു.
പലിശ 70 ഭാഗമാണ്. അവയിൽ ഏറ്റവും ലഘുവായത്
ഒരാൾ തന്റെ മാതാവിനെ വ്യഭിചരിക്കുന്നതിനു തുല്ല്യമാണ്.
പലിശ ( ലാഭം ) വ്യാപിച്ച ഒരു നാട്ടിലാണ്
താങ്കൾ ഉള്ളത്. അതുകൊണ്ട് താങ്കൾക്ക് വല്ല വ്യക്തിയിൽ നിന്നും വല്ല കടവും കിട്ടനുണ്ടെങ്കിൽ
അവൻ നിനക്ക് ഒരു ചുമട് വൈക്കോലോ ഒരു ചുമട് യവമോ ഒരു ചുമട് ക്ലോവർ ചെടിയോ സമ്മാനിക്കുന്നു
വെങ്കിൽ താങ്കൾ സ്വീകരിക്കരുത്. എന്തു കൊണ്ടെന്നാൽ അത് പലിശയാകുന്നു.
ഭൌതിക നേട്ടത്തിനോ സാബത്തിക വർദ്ധനവിനോ
ചൂഷണത്തിണോ ഉള്ളതല്ല കടമിടപാട്.
കടത്തിനു പകരമായി എന്തു തന്നെ സ്വീകരിച്ചാലും
അത് പലിശ തന്നെയാണെന്നർത്ഥം .
ലാഭേച്ചയോടെയുള്ള കടം സഹായമോ സഹ്കരണമോ
അല്ല. പ്രചോദനവും സാന്ത്വാനവുമല്ല. മറിച്ച് ചൂഷണവും ഉപദ്രവുമാണ്.
പലിശക്ക് നൽകുന്ന കടം ചൂണ്ടലിൽ കോർത്ത
ഇരമാത്രമാണ്. അത് വെള്ളത്തിലേക്ക് എറിയുന്നത് ചൂണ്ടൽകാരന് മത്സ്യങ്ങളോടുള്ള സ്നേഹം
കൊണ്ടല്ല. മാറിച്ച് അവയെ വഞ്ചിച്ചു കെണിയിൽ പെടുത്തി തന്റെ കുട്ട നിറക്കുവാനാണ്.
പലിശക്ക് കടം നൽകുന്നവൻ തന്റെ സഹോദരന്റെ
സംബത്ത് പച്ചയായി അപഹരിക്കുകയാണ്. അവന്റെ വിയർപ്പും രക്തവും ഊമ്പിക്കുടിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ഓരോ കാര്യത്തിനും ഇസ്ലാം നിര്ണയിച്ച ക്രമവും വ്യവസ്ഥയും ലംഘിക്കാതെയും
ഓരോന്നിനുമുള്ള പ്രാധാന്യം പരിഗണിച്ചും ചൈതന്യം ചോര്ന്നു പോകാതെയും അതതിന്റെ സമയത്തും
സ്ഥലത്തും നിര്വഹിക്കുന്നതിനാണ് മുന്ഗണനാക്രമമെന്ന് പറയുന്നത്.
സാരമുള്ളതോ അല്ലാത്തതോ ആയ തെറ്റുകളും പിഴവുകളും
സംഭവിച്ച സ്വയം തന്നെയും സമൂഹത്തെ യും
ശരിയിലേക്ക് നയിക്കുമ്പോള് പ്രശ്നങ്ങളുടെ
യഥാര്ഥ സ്വഭാവവും പശ്ചാത്തലവും മുന്വിധിയില്ലാതെ ഖുർആൻ വിശദമായി പഠിക്കുന്നത് മുന്ഗണനാക്രമത്തിന്റെ
ആദ്യ പടിയാണ്.
നെറികേടില് പെട്ട വ്യക്തി അല്ലങ്കിൽ സമൂഹം
ചെയ്ത അരുതായ്മ അല്ലെങ്കില് തെറ്റ് മുഖ്യ പ്രമാണങ്ങളായ ഖുര്ആനും നബിചര്യയും സംശയരഹിതമായി
വിലക്കിയതാണോ, അതോ ഭിന്നവീക്ഷണങ്ങള്ക്ക് പഴുതുള്ള, പൂര്വിക പണ്ഡിതന്മാര് വ്യത്യസ്ത
അഭിപ്രായങ്ങള് രേഖപ്പെടുത്തിയ വിഷയമാണോ? തന്നിഷ്ട പ്രകാരമാണോ കുറ്റം ചെയ്തത്, അതോ
നിര്ബന്ധിതനായോ? ഇസ്ലാമിക നിയമം ലംഘിക്കുമ്പോള് ബുദ്ധിവൈകല്യമോ ബുദ്ധിമാന്ദ്യമോ
ഉണ്ടായിരുന്നോ? പണ്ഡിതനാണോ നേതാവിന്നാണോ തെറ്റുപറ്റിയത്? തെറ്റിലകപ്പെട്ടത് ഇസ്ലാമിക
ഭരണപ്രദേശത്ത് ജീവിക്കുന്നവനാണോ? അതോ അനിസ്ലാമിക സൊസൈറ്റിയില് കഴിയുന്നവനോ? മുന്ഗണനാക്രമത്തില്
ശ്രദ്ധിക്കേണ്ട കാര്യങ്ങളാണ്.
ഖുർആൻ മുന്നോട്ട് വെക്കുന്ന മുന്ഗണനാക്രമം,
പുരോഹിതന്മാരുടെ കുപ്പായമണിഞ്ഞ പലരും അവഗണിക്കുന്നു.
അല്ലെങ്കില് അവര് അത്തരം ഒരു രീതിയെ സംബന്ധിച്ച് അജ്ഞരാണ്. ഒരു വിശ്വാസിയുടെ , സമൂഹത്തിന്റെ
,ആദര്ശ സാംസ്കാരിക അടിത്തറ തന്നെ ഇളകിയാടുന്നുവെങ്കില്, അവിടെ സമുദ്ധാരകന്റെ പ്രഥമ
ദൗത്യം ആ അടിത്തറ ഭദ്രമായി പുനഃസ്ഥാപിക്കലാണ്. അതിന് പകരം, മൗലിക പ്രശ്നം ബോധപൂര്വമായോ
അല്ലാതെയോ നിരാകരിക്കുകയും അഭികാമ്യം മാത്രമായ സുന്നത്തുകളില് മുഖ്യശ്രദ്ധ ഊന്നുകയും
ചെയ്യുകയാണെങ്കില് അതെത്ര മാത്രം വിഡ്ഢിത്തമായിരിക്കും.
നാട്ടിന്പുറങ്ങളിലും നഗര പ്രദേശങ്ങളിലുമൊക്കെ
അധിവസിക്കുന്ന നല്ലൊരു വിഭാഗം ആര്ഭാട ഭ്രമം ഇന്നൊരു എടുത്തുമാറ്റാനാവാത്ത ഫാഷനായി
കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. കൊട്ടാര സദൃശമായ വീടുകള്, വിലയേറിയ കാറുകള്, പഞ്ചനക്ഷത്ര തുല്യമായ
ഫര്ണിച്ചറുകളും ഭക്ഷണ പാനീയങ്ങളും, മില്യനുകള് ചെലവിടുന്ന ആഘോഷങ്ങള്. ഇങ്ങനെ ജീവിതത്തെ
കെട്ടുനാറിയ ധൂര്ത്തിന്റെ ഓടയിലൂടെ മുന്നോട്ടുകൊണ്ടുപോകുന്ന വിഭാഗങ്ങളോട് സന്മാര്ഗോപദേശം നടത്തുന്നവര് മുന്ഗണനാക്രമത്തിന്റെ
ഗൗരവവും ആവശ്യകതയും ഗ്രഹിച്ചേ പറ്റൂ.
കടുത്ത ദാരിദ്ര്യത്തിന്റെയും മാരക രോഗങ്ങളുടെയും
നീരാളിപ്പിടുത്തത്തില് പെട്ട് പരീക്ഷണങ്ങളുടെ നെരിപ്പോടില് കത്തിയമരുന്ന അയല്വാസികള്
പരിസരങ്ങളിലുണ്ടാവുമ്പോള്, ധൂര്ത്തിന്റെ തൊട്ടിലില് ആനന്ദാര്ഭാടത്തോടെ കഴിയുന്നവർ
വലിയ തെറ്റാണ് ചെയ്യുന്നതെന്ന് തുറന്ന് പറയാന് സത്യത്തിലേക്ക് ക്ഷണിക്കുന്നവര്ക്ക്
ബാധ്യതയുണ്ട്.
No comments:
Post a Comment