നമുക്ക് ചെയ്യാൻ കഴിയുന്നവ മാത്രമാണ്
അല്ലാഹു നമ്മോട് ചെയ്യാനാവശ്യപ്പെടുന്നുള്ളു.
ആയതിനാൽ നാം നമ്മുടെ കർമ്മങ്ങൾ ശരിയാം വണ്ണം നിർവഹിച്ചതിന് ശേഷം മറ്റുള്ളവരിലേക്ക് ദഅവത്ത് എത്തിക്കണം. ചെയ്യാൻ
കഴിയാത്ത വിശ്വാസ കർമ്മങ്ങൾ നിർവഹിക്കാനാണോ ഞങ്ങളെ ക്ഷണിക്കുന്നതെന്ന് ആരും ചോദിക്കാതിരിക്കണമെങ്കിൽ
നാം നമ്മൾ വിശ്വസിച്ചത് ജീവിതത്തിൽ പ്രാവര്ത്തീകമാക്കി കാണിച്ച് കൊടുക്കണം.
പ്രവർത്തിക്കാത്തത് പറയരുത്
എന്ന് അല്ലാഹു
നമ്മോട് ഖുര്ആനിലൂടെ പറയുന്നു.
ആരെങ്കിലും നമ്മളടങ്ങിയ
ഒരു ഗ്രൂപ്പ് ഫോട്ടൊ എടുത്താൽ, അതിൽ നാം ആദ്യം നോക്കുക നമ്മുടെ ഫോട്ടോയിലേക്കാണ്. നമ്മുടെ
ഫോട്ടോ നാം ഉദ്ദേശിച്ചരീതിയിലല്ല വന്നതെങ്കിൽ ഫോട്ടൊ നന്നായില്ലെന്ന് മാത്രമല്ല ഫോട്ടൊ
എടുക്കാനറിയില്ലെന്ന് ഫോട്ടൊ എടുത്ത ആളെ പറ്റിയും പറയും. ഇനി നമ്മുടെ ഫോട്ടൊ നന്നായിവന്നാൽ
മറ്റുള്ളവരുടെത് നന്നായിട്ടിലെങ്കിലും അത്ര സീരിയസായി നാം കാണില്ല. അപ്പോൾ നാം നമ്മുടെ
മുഖത്തെ വല്ലാതെ ഇഷ്ടപെടുന്നു. അത് നന്നായി വൃത്തിയിൽ കൊണ്ട് നടക്കുക. മറ്റുള്ളവർ നമ്മുടെ
മുഖം കണ്ട് കുറ്റം പറയരുത്. നമ്മുടെ മുഖം അത് കാണേണ്ട സ്ഥലങ്ങളിലെ കാണാൻ പാടുള്ളു.
അതായത് മുഖം എന്നത് ഒരു ഐഡന്റിറ്റിയാണ്. അതിനാൽ നാം നമ്മുടെ മുഖത്തെ വേണ്ടരീതിയിൽ സൂക്ഷിച്ച്
കറകളും വൃത്തികേടുകളും പറ്റാതെ മതമെന്ന ഫ്രെയിമിൽ സൂക്ഷികേണ്ടതുണ്ട്.
നമ്മുടെ മാതൃക പ്രവാചകന് പ്രായോഗീകമാകിയ
വിശുദ്ധ ഖുര്ആന് ആണ് . ഖുര്ആന് ശരിയാം
വിധം പഠിച്ച് നാം അതിന്റെ സ്രോതസ്സുകളാവണം.
ഒരു വാട്ടര് ടാങ്കില് നിന്നെന്നപോലെ ആർക്കും വെള്ളം എപ്പോഴും കൊണ്ട് പോകാൻ കഴിയും വിധം നാം നമ്മുടെ
ഖുര്ആനിലുള്ള
അറിവ് വളർത്തിയെടുക്കണം. കുറച്ച് പേർവന്ന്
കൊണ്ട് പോയാൽ തീരുന്നതാവരുത് നമ്മുടെ അറിവ്. കൂടുതൽ ആളുകൾ വന്നാലും സ്രോതസ്സ് കുറയരുത്.
അങ്ങിനെ ആയാൽ നമ്മുടെ ദഅവത്ത് ഫലപ്രദമാവും. നാലല്ല നാല്പതാളുകൾ വന്ന് ചോദിച്ചാലും തന്റേടത്തോടെ
ധൈര്യത്തോടെ പറയണമെങ്കിൽ നമ്മുടെ അടുക്കൽ അറിവെന്ന ആയുധം വേണം. ഉപകാര പ്രദമായ
അറിവ് നേടുക എന്നത് ഒരോ വ്യക്തിയുടെയും കടമയാണ്. അത് മറ്റുള്ളവർക്ക് പറഞ്ഞുകൊടുക്കുക എന്നത്
ബാധ്യതയും.
No comments:
Post a Comment