ഒരുമയോടെ പ്രവര്ത്തിച്ചാല്.

ഇസ്ലാം  എന്നത് ഒരു ബലം കൂടിയാണ് . കച്ചവടമാണ്  ഒരു നാടിന്റെ സാമ്പത്തിക ശക്തി. അതുകൊണ്ടാണ് സമൂഹം പുരോഗതിയിലേക്ക് നടക്കുന്നത്. സേവനമാണ് കച്ചവടത്തിന്റെ  അടിസ്ഥാനം.

ഒരുമയോടെ പ്രവര്‍ത്തിച്ചാല്‍ മാത്രമേ സമൂഹത്തിന്റെ സുസ്ഥിരത നിലനില്‍ക്കൂ. ഇവിടെയാണ് കര്‍മ്മത്തിന്റെ പ്രാധാന്യം വരുന്നത്. ഓരോരുത്തരും അവരവരുടെ കര്‍മ്മത്തോട് ഉത്തരവാദപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.

“അറിവുള്ളവന്‍” (അദ്ധ്യാപകന്‍, വൈദ്യന്‍, ഭാഷാപണ്ഡിതന്‍ )
“ധൈര്യമുള്ളവന്‍” (രാജാവ്, പടയാളി ) “(കച്ചവട) ബുദ്ധിയുള്ളവന്‍”
“ത്യാഗി ” ( സേവന സന്നദ്ധത്യുള്ളവന് ) ഈ നാല് ഭാഗവും ഒരുമയോടെ പ്രവര്‍ത്തിച്ചാല്‍ മാത്രമേ സമൂഹത്തിന്റെ സുസ്ഥിരത നിലനില്‍ക്കൂ.

പതിനായിരം കടലാസുപൂക്കള്‍ ചേര്‍ന്നാലും ഒരു സത്യമായ പൂവ് ആവുകയില്ല . ഇതുപോലെ ആയിരക്കണക്കിന് പല്ലു കാട്ടിയാലും അത് ഒരു പുഞ്ചിരി, മന്ദഹാസമായിത്തീരുകയില്ല. ഇതേ പോലെ ബോധ്യപ്പെടാത്ത വിശ്വാസം ഒരു സമൂഹമാവുകയില്ല .

ഖുര്‍ആന്റെ ഭാഷയില്‍ ചിന്തകന്‍മാരെന്നു പറഞ്ഞാല്‍ സൂക്ഷ്മതയെ അറിയുന്ന ജ്ഞാനികള്‍ എന്നാണ് .

ശരീരത്തിനേയും ആത്മാവിനേയും ഒരുപോലെ മാനിക്കുന്നതായിട്ടുള്ള ഒരു ജീവിത സമ്പ്രദായം നമുക്കാവശ്യമാണെന്നുണ്ടെങ്കില്‍ കുഞ്ഞായിരിക്കുമ്പോഴെ അങ്ങനെയുള്ള ഒരു സമീപനം ജീവിതത്തോട് ഉണ്ടാക്കുവാന്‍ മതാപിതാക്കള്‍ക്ക് സാധിക്കേണ്ടതുണ്ട്‌ . അമ്മയെന്തു പഠിപ്പിക്കണം. അച്ഛനെന്തു പഠിപ്പിക്കണം, ഗുരുവെന്തു പഠിപ്പിക്കണം അതെല്ലാം നിര്‍ദ്ദേശിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.

അല്ലാഹു - ദൈവം -  എന്നു പറഞ്ഞാല്‍ എല്ലാറ്റിനെയും ഉള്‍കൊള്ളുന്നതായിട്ടുള്ള ഒരു മഹാസത്യം എന്നാണ് . സത്യത്തിന് പല പല ഭാവങ്ങളുണ്ട്. ഒരു പൂമാല, മാല എന്നു പറയുന്നതിനകത്ത് പലതരം  പൂക്കളുണ്ട്. പൂക്കള്‍ മാത്രമല്ല നാം കാണാതെ, ആ പൂക്കളെയെല്ലാം കോര്‍ത്തു കെട്ടിയിരിക്കുന്ന ഒരു നാരും അതിനകത്തുണ്ട്. നൂലും അതിന്റെ പിന്നിലുണ്ട്. ഇങ്ങനെ നാനാത്ത്വത്തെയെല്ലാം ഏകീകരിക്കുന്നതായ ഒരു തത്ത്വം അതിനുള്ളിലിരിക്കുന്നു. ഇതുപോലെ എല്ലാറ്റിനെയും ഉല്‍ക്കൊളളുന്നതായ ഒരു പരമാര്‍ത്ഥത്തെ നാം “എല്ലാം” ( അല്ലാഹു ) എന്നും പറയുന്നു. മലയാളത്തില്‍ എല്ലാം എന്നു പറയുന്നതു തന്നെ ഇംഗ്ലീഷിലെ All . അപ്പോള്‍ All തന്നെ എല്ലാം എന്നു പറയുന്നത് . അല്ലാഹു എന്നു പറഞ്ഞാല്‍ വേറെ അര്‍ത്ഥമൊന്നുമില്ല. എല്ലാം എല്ലാമായിരിക്കുന്ന എന്ന്. സത്യമായിരിക്കുന്ന എല്ലാം എന്നാണ്, വെറും എല്ലാമെന്നല്ല. സത്യമായിരിക്കുന്നതെല്ലാം.

എവിടേയ്ക്കു നോക്കിയാലും സത്യമുണ്ട് അസത്യത്തെ വിട്ടു ഞാന്‍ നടക്കുകയില്ല എന്നു പറയുന്ന ആളുകളുടെ പേരാണ് മുഖ റ ബീങ്ങള്‍ ( അല്ലാഹുവിന്റെ സാമീപ്യം സിദ്ധിച്ചവര്‍ ) എന്നു പറയുന്നത്.

ഓരോ വാക്കും പ്രവൃത്തിയും  കരുതിയേ സംസാരി ക്കാവൂ . അത് വിട്ടു പോവുന്ന ആള്‍ക്ക് വ്യഭിചാരി എന്നു പറയും. വഴിവിട്ടു പോവുന്നത്. വ്യഭിചര്യം എന്നു പറഞ്ഞാല്‍ വേശ്യാലയത്തില്‍ പോവണമെന്നൊന്നും അര്‍ത്ഥമില്ല. വഴി വിട്ടു പോകുന്നവന്‍.

വഴി വിടാതിരിക്കുന്നവന്‍. അപ്പോള്‍ വഴി വിടാതെ ജീവിക്കുന്ന ആള്‍ തക് വയുള്ളവര്‍ .

ഞാന്‍എല്ലാവരേയും വിട്ടു പോകേണ്ടവനാണ്, ഒറ്റയ്ക്കു വന്നു ഒറ്റയ്ക്കു തന്നെ പോകുകയും വേണം. അപ്പോള്‍ മരിക്കുന്ന സമയത്ത് ധനം വച്ചിരിക്കുന്ന അറയുടെതാക്കോലും മറ്റും പിടിച്ച് വിഷമിക്കാതെ ഇപ്പോഴെ തന്നെ അതങ്ങു താഴെ വച്ചേക്കാം. നമ്മുടെ കെട്ടുകളെല്ലാം ഇപ്പോഴെ താഴെ വച്ചേക്കാം എന്നു കരുതി നേരത്തെ എല്ലാം വിട്ടിട്ട് സൗമ്യനായിട്ട് ഉറങ്ങാന്‍ പോകുന്നതു പോലെ, അത്രയും ശാന്തതയോടെ മരണത്തെ പ്രാപിക്കാന്‍ തയ്യാറായി മരണത്തിനപ്പുറത്തെന്താണെന്ന് നമുക്കറിയാന്‍ പാടില്ലല്ലോ ? ഒരു പക്ഷേ ജീവിതത്തേക്കാള്‍ വലിയ എന്തെങ്കിലുമായിരിക്കാം. അതിലേക്കു നടന്നു പോവുന്നതിന്, ശാന്തനായിട്ട് പോകാനുള്ള പരിചയമെന്ന നിലയിലയാള്‍ ഒരു വിശ്വാസിയാവുംമ്പോഴും ബോധാമുള്ളവനായിരിക്കും .

ഒരു മനുഷ്യന്‍ ജീവിതകാലം മുഴുവനും തക് വയുള്ളവനായിരിക്കണം , എന്നു പറഞ്ഞാല്‍ ശരിയില്‍ നിന്ന് ഒട്ടും മാറി നടക്കാത്തവന്‍ആയിരിക്കണം എന്നാണ് .

ഖുര്‍ആനാണ്‌ വിദ്യാഭ്യാസത്തിന്റെ ഒരു മൂലതത്ത്വം എന്നു പറയുന്നത്. തെറ്റേത് ശരിയേത് എന്നറിയാനുള്ള ആ കഴിവ് വളര്‍ത്തിയെടുക്കുക എന്നത് കൊണ്ടാണ് .

നിത്യ അനിത്യ വസ്തു വിവേകമുണ്ടായിരിക്കണം. നിത്യമായതേത്, അനിത്യമായതേത്, നിത്യമായ മൂല്യമേത്, അനിത്യമായ മൂല്യമേത് . ഇതു രണ്ടും തിരിച്ചറിയാനുള്ള കഴിവ് നിനക്കുണ്ടായിരിക്കണം, ഇതാണ് ഖുര്‍ആന്‍ മനസ്സിലാകുന്നതിനുള്ള  ഒന്നാമത്തെ യോഗ്യത.

ഖുര്‍ആന്‍  മനസ്സിലാകുന്നതിനുള്ള  രണ്ടാമത്തെ യോഗ്യത എന്താണ് ? രണ്ടാമത് ശ്രദ്ധയുണ്ടായിരിക്കണം. സമാധാനമുണ്ടായിരിക്കണം.

ഒരിക്കലും നന്നാവില്ല. നന്നാവില്ല എന്ന വിചാരമുണ്ടായാല്‍ പിന്നെ എങ്ങനെ നന്നാവാന്‍ പോകുന്നു. നേരെ മറിച്ച് എത്ര വലിയ ദോഷങ്ങള്‍ ഇപ്പോള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നാലും, മനുഷ്യനുണ്ടാക്കിയ തെറ്റുകള്‍ തന്നെയാണല്ലോ ഇതെല്ലാം. അതുകൊണ്ട് മനുഷ്യനീ തെറ്റുകള്‍ തിരുത്താനും സാധിക്കും എന്നു നാം തീരുമാനിക്കുകയാണെങ്കില്‍, നിരാശാബോധത്തിന്റെ ആവശ്യമില്ല.

തെറ്റുകള്‍ ഒന്നൊന്നായി തിരുത്താന്‍ കഴിയും. നമുക്കാദ്യമായിട്ടു വേണ്ടുന്നത് ഒരു ശുഭപര്യവസായി എന്നു പറയുന്നതായിട്ടുള്ള ബുദ്ധിയാണ്. ഇത് ശുഭമായിട്ട് പര്യവസാനിക്കും എന്ന ബുദ്ധിയോടു കൂടി നാം പ്രശ്‌നങ്ങളെ കൈയിലെടുക്കണം.

പണ്ടൊക്കെ നക്നതാ പ്രദര്‍ശനത്തിന്റെ   വേലിയേറ്റവും ഇറക്കവും പതിയെയായിരുന്നെങ്കില്‍ ഇന്ന് മറ്റെന്തിനേയും പോലെ അതിവേഗത്തിലാണ്.

എന്തും അന്ദമായി അനുകരിക്കുന്നവര്‍ക്ക്  പലപ്പോഴും അവര്‍ക്കു തന്നെ ദോഷമാവാറുമുണ്ട്.

പല വസ്ത്രങ്ങളും യുവതലമുറയ്ക്ക് ഇണങ്ങുന്നവ തന്നെ എന്നാല്‍ ഇതില്‍ ചില വില്ലന്‍മാരും കടന്നു വരുന്നുണ്ട്. ചില വസ്ത്രങ്ങള്‍ പ്രത്യേകിച്ച് സ്ത്രീകളുടെ ശരീരവടിവും പൊതുവേദികളില്‍ മറച്ചു വയ്‌ക്കേണ്ട പല ശരീര ഭാഗങ്ങളും  പ്രദര്‍ശിപ്പിക്കുന്നവയായാണ് .

ധരിക്കുന്ന വസ്ത്രം സഭ്യമാണോ അല്ലയോ എന്ന് സ്വയമൊന്ന് വിലയിരുന്നതുന്നത് നല്ലതാണ്. സ്വയം കോമാളി വേഷം കെട്ടാല്‍ ആരും ഇഷ്ടപ്പെടുകയില്ല.